കുളിക്കാത്ത ഐഐറ്റിക്കാർ

ഒരു ഐഐറ്റി പരീക്ഷക്കാലം. ശാസ്ത്രവും സാങ്കേതികവിദ്യയും യുവതയുടെ തലച്ചോറിൽ മിന്നാരപ്പിനർ തീർത്ത് സാധാരണക്കാരുടെ പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരം കാണുന്ന കാലം. ആധുനികതയുടെ 'ബൈനറി' ഭാഷയിൽ ഉത്തരക്കടലാസുകൾ നിറയുന്ന കാലം. കൂർമ്മബുദ്ധി കണക്കു കൂട്ടലുകളായി കടലാസ്സിൽ എഴുതി തെളിയിച്ച് ഒന്നാമതെത്താൻ എല്ലാരും വെമ്പുന്ന കാലം. ഗവേഷണവിദ്യാർഥികൾക്ക് പരീക്ഷക്കാലത്ത് പരീക്ഷാ മേൽനോട്ട ദൗത്യം (invigilation duty) കിട്ടാറുണ്ട്. അങ്ങനെയാണ് ഏകദേശം 250 പേർക്കിരിക്കാവുന്ന റോമൻ ആംഫിതീയറ്റർ പോലുള്ള ശീതീകരിച്ച പരീക്ഷാമുറിയിൽ ഞാൻ എത്തിയത്.

പുതുമഴയത്ത് മണ്ണിൽനിന്നും പറന്നുയരുന്ന ഈയാംപാറ്റകളെപ്പോലെ ശീതീകരിച്ച പരീക്ഷാമുറിയുടെ പലകോണുകളിൽ നിന്നും എഴുതിനിറച്ച ഉത്തരക്കടലാസുകളും ഉറക്കം തൂങ്ങുന്ന കണ്ണുകളുമായി വിദ്യാർഥികൾ ഒന്നൊന്നായി എഴുന്നേറ്റു പോകുന്നു. യാന്ത്രികതയാണ് മിക്കവരുടെയും മുഖമുദ്ര. ഇരിപ്പിലും നടപ്പിലും എഴുത്തിലുമെല്ലാം അവർ യന്ത്രങ്ങളെപ്പോലെ തോന്നിച്ചു. പ്രത്യേകിച്ച് വികാരങ്ങളൊന്നും പ്രകടിപ്പിക്കാത്ത അവരുടെ കണ്ണുകളും മുഖവും ഇപ്പോഴും ഏതോ കണക്കുകൂട്ടലുകളിൽ മുഴുകിയതുപോലെ തോന്നും.

മിക്കവരും കുളിക്കാത്തവരും തുണിയലക്കാത്തവരുമാണ്. രൂക്ഷമായ വിയർപ്പുനാറ്റവും ചെളിയുടെ കുത്തുന്ന മണവും! പരീക്ഷാമുറി പോലുള്ള ഒരു സ്ഥലത്തേയ്ക്ക് വരുമ്പോൾ പോലും മാന്യമായ വസ്ത്രം (എന്നുവച്ചാൽ അലക്കിയതും വൃത്തിയുള്ളതുമായ വസ്ത്രം) ധരിക്കണമെന്നോ, പല്ലുതേക്കണമെന്നോ, കുളിക്കണമെന്നോ, മുടി ചീകണമെന്നോ ഈ അലസന്മാർക്കും അലസിമാർക്കും തോന്നാത്തതെന്തേ? നന്നായി വിയർത്ത്, ചെളിയിലൊക്കെ ഉരുണ്ട്, നല്ല രസമായി കളിക്കുന്നതിനിടയിൽ 'എന്നാൽ ഒരു പരീക്ഷ എഴുതിയേക്കാം' എന്ന് കരുതി വന്നതുപോലുണ്ട്. ഇത്ര ലാഘവം എങ്ങനെ നമ്മുടെ ബുദ്ധിയുള്ള പുതുതലമുറയ്ക്ക് കൈവന്നു? അക്കങ്ങൾക്കും കോഡുകൾക്കും ഇടയിൽ പ്രകൃത്യാ ഉള്ള നൈസർഗികത നഷ്ടമായതാണോ? അതോ ജന്മനാ അലസരായവരെ മാത്രമേ ഐഐറ്റികളിൽ ഇപ്പൊ എടുക്കുന്നുള്ളോ?

ഇവരൊക്കെയാണല്ലോ നമ്മുടെ നാടിൻ്റെ  നാളെയുടെ ശിൽപികൾ എന്നോർക്കുമ്പോഴാണ്! വ്യക്തിശുചിത്വം കാത്തുസൂക്ഷിക്കാൻ സമയം കണ്ടെത്താൻ കഴിയാത്തവർ എങ്ങനെയാണ് നാട് നന്നാക്കുക!

Celebration of Untouchable Scientific Spirit

This happened at IIT Kanpur. On 15 June 2017 at about 8.30 am IST.

I stay on campus at SBRA (Single Bed Room Apartment) provided for married scholars of Indian Institute of Technology Kanpur (IIT Kanpur). The campus was all set to receive the President of India, and dignitaries like PT Usha, MS swaminathan, Mriganka Sur, and Ajay K Sood. The spirit of scientific scholarship was tied to trees in the form of led bulbs and illumination chains. Humble proclamations scientific knowledge was proclaimed on large posters on all walls. We printed huge flux boards to celebrate invention of new eco-friendly initiatives in our laboratories. We were about to consecrate knowledge, education and scientific spirit. Hundreds of youngsters would be awarded their degrees the following days. They will move to different parts of the world holding the tricolour, singing glory to the nation and its high intellectual range and amplitude.

Meanwhile, I needed to drink some water- a petty human need. You see, we all have such needs irrespective of our status, knowledge, number of degrees and amount of power wielded on others. So I went to collect some 'purified' drinking water at the SBRA. There are only two taps for drinking water for SBRA residents. People from around SBRA also collect water from these taps- including maids, construction workers, vendors and passers by. 

I was walking to the drinking water taps. There are two taps that give 'purified' drinking water. I saw that a worker from the construction site of Girls Hostel-2 was collecting water from one of the taps. He must have been working. There is dust on him. The other tap was idle. There was another woman-saree clad-waiting a few feet away from the taps, with an 'I-don't-care' attitude on her face. I wondered, why she was waiting while one tap was free. Since the other tap was free, I started collecting water from that one. I thought, may be she wants water from that specific tap! Some people have very specific choices. This pipe. ONLY. I was mistaken. It became clear when the labourer left, carrying his filled bottles and specks of dust back to the construction site.

When he left, she came up, carefully opened the tap with the tips of her fingers, collected some water in an empty steel mug, and began washing the tap thoroughly. When the ablution was over, she began filling her big Milton cooling flask! I hope you understood what the disease was! I pitied the saree-clad woman with an 'I-don't-care' expression. She needs education, I thought. What is wrong with her? What is so polluted about the construction worker? After all, she is collecting water from the tap installed by people like him. And she stays in a building constructed by people like him! Baah! And the campus was filled with ribbons (many of them saffron in colour) and posters and flux boards talking about scientific spirit and state-of-the-art inventions!

This is not the end of the story. I was thinking it was the 'labourer' status that made her wash the polluted pipes. I was mistaken. AGAIN! When I left with my bottles, I turned and saw that she was washing the tap I used! Wha...! Yes. She washed the tap I used, carefully opening the tap with the tips of her fingers. Then she began collecting water from that tap too! Oh no, I was mistaken. She was not particular about collecting water from the other tap! So, I am also untouchable. I too pollute what I touch (I am glad that water could remove the pollution caused by untouchables though). Good. I turned and walked feeling happy that I became one with the construction worker. After all, I am also an untouchable black South Indian!

Meanwhile, somewhere in the universe, so-called gods, angels, deities, holy spirits and their minions were being burned on stakes erected by people who worshiped their images in their holy buildings on Earth!