മതിലും ചിരിക്കും തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ.
വഴിയിലെ കല്ലും വഴിവിളക്കും
തുരുതുരാ വോട്ടുചോദിച്ചിളിച്ചു നിൽക്കും.
ഭാഗ്യം, അഞ്ചാണ്ടിലൊറ്റത്തവണയല്ലേ,
കാണേണ്ടതുള്ളു ഈ നാടകത്തെ.
എങ്കിലും നോക്കണേ കഷ്ടകാലം,
വോട്ടിട്ടു ശമ്പളം നല്കിയിട്ടും
ലവലേശമുണ്ടോ നമ്മോട് കൂറ്?
നല്ലവരെത്തിരഞ്ഞെടുക്കാമെന്നു വച്ചാ-
ലാരുമില്ലെന്നതല്ലോ വല്യ കഷ്ടം!
പത്തു വര്‍ഷത്തോളം ആന്ധ്രാപ്രദേശിലും തമിഴ്‌നാട്ടിലും ഉത്തർപ്രദേശിലും, നഗരത്തിലും ഗ്രാമത്തിലുമായി ഞാന്‍ ജീവിച്ചു. ഞാന്‍ മലയാളി ആണെന്നറിയുമ്പോള്‍ മിക്കവാറും എല്ലാ അഭ്യസ്തവിദ്യരായവരും പറയുന്ന ഒരു കാര്യം ഉണ്ട്- 'എന്റെ ഇംഗ്ലീഷ് ടീച്ചര്‍ ഒരു മലയാളി ആയിരുന്നു'. ഇവിടെ സ്കൂളുകളുടെ പരസ്യ ബോര്‍ഡുകളില്‍ സ്ഥിരം പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന ഒരു വാചകം ആണ് 'കേരള ടീച്ചര്‍മാര്‍ പഠിപ്പിക്കുന്ന സ്ഥാപനം'.
ഇത് ഒരു സാമൂഹ്യ അവലോകനം അല്ലെങ്കിലും താത്വികമായ ഒരു അവലോകനം ആവശ്യമാവുന്നു. വിദേശീയ അടിമത്തം കൊണ്ട് വീര്‍പ്പു മുട്ടുന്നതിനു മുന്‍പേ മലയാളി ജാതി വ്യവസ്ഥയുടെ പിടിയില്‍ ശ്വാസം മുട്ടിയിരുന്നു. അന്ന് മുതലേ സാധാരണക്കാരന് (സാധാരണക്കാരന്=താഴ്ന്ന ജാതിക്കാരന്‍=ഇന്നത്തെ മധ്യവര്‍ഗം, പാവപ്പെട്ടവര്‍) പണത്തിലും ജാതിയിലും സ്ഥാനത്തിലും കൂടിയവരെ പേടി ആയിരുന്നു. ഏറാന്‍ മൂളലും താഴ്ന്ന് വണങ്ങലും എല്ലാം ഇതിന്റെ ലക്ഷണങ്ങള്‍ ആണ്. മേലാളനോടുള്ള പേടി ബ്രിട്ടീഷുകാരനോടുള്ള പേടിക്ക്‌ വഴി മാറി. അവര്‍ നമ്മെ ഇംഗ്ലീഷും, വിരലില്‍ എണ്ണാവുന്നാത്ര തോക്കുകളും പട്ടാളക്കാരെയും കാട്ടി പേടിപ്പിച്ച് ഭരിച്ചു. ഒടുക്കം അവര്‍ പോയപ്പോള്‍ നമ്മള്‍ ഇംഗ്ലീഷിനെ തുടര്‍ന്നും പേടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. കാരണം ഒന്നുമില്ല ഈ പേടിക്ക്‌. അടിസ്ഥാനം ഇല്ലാത്ത പേടി. ന്യായവും യുക്തിയും ഇല്ലാത്ത പേടി. ഇംഗ്ലീഷ് വെറും ഒരു ഭാഷ ആണെന്നും അത് പഠിക്കാനും സംസാരിക്കാനും ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടും ഇല്ല എന്നും തിരിച്ചറിയാത്തതിനാല്‍ ഉള്ള പേടി. സത്യത്തില്‍ മലയാളം പോലെയുള്ള, കടുകട്ടിയായ മറ്റു ഭാഷകള്‍ ചുരുക്കം ആണ്. മലയാളം അറിയുന്നവന്‍ എന്തിന് ഇംഗ്ലീഷ് പോലുള്ള ഒരു ലളിതമായ ഭാഷയെ പേടിക്കണം? അതുകൊണ്ട്, ഇംഗ്ലീഷ്പേടി കളയൂ. അത് കാരണമില്ലാത്ത ഒരു പേടിയാണ്.
ഒരു ഭാഷയും ഉപയോഗിക്കാതെ പഠിക്കാനാവില്ല. തപാലില്‍ നീന്തല്‍ പഠിക്കാനാവില്ലല്ലോ! സംസാരിക്കാതെ, എഴുതാതെ, വായിക്കാതെ, കേള്‍ക്കാതെ ഒരു ഭാഷയും പഠിക്കാന്‍ പറ്റില്ല. കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ ഭാഷ പഠിക്കുന്നത് സംസാരിച്ചും കേട്ടും ആണ്. അങ്ങനെയേ മുതിര്‍ന്നവര്‍ക്കും ഭാഷകള്‍ പഠിക്കാന്‍ പറ്റൂ. മടിയനായ മലയാളി സംസാരിക്കാതെ ഇംഗ്ലീഷ് പഠിക്കാന്‍ ഇറങ്ങിത്തിരിച്ചാല്‍?
പ്രിയപ്പെട്ട മലയാളീ, ഇംഗ്ലീഷ് പഠിക്കാന്‍ എളുപ്പം ആണ്. താഴെ പറയുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്തു നോക്കൂ, ഇംഗ്ലീഷ് എളുപ്പത്തില്‍ വശമാവുന്നത് അനുഭവിക്കൂ.
അല്പം കാശും പത്രാസുമൊക്കെ ആയിക്കഴിയുമ്പോള്‍ മലയാളി കാറും വീടും വാങ്ങി അയല്‍ക്കാരെ അകറ്റും. പിന്നെ പുതിയ 'ഉയര്‍ന്ന' ആളുകളെ പരിചയപ്പെടും. താന്‍ വേറെ 'വലിയ' ആരോ ആയി എന്ന് ഭാവിക്കും. സ്വന്തം മുഖംമൂടി മിനുക്കി താന്‍ വേറെ ആരോ ആണ് എന്ന് അഹങ്കരിക്കും.
ഇതിനുള്ള ഒരു മാര്‍ഗമായി ഇംഗ്ലീഷിനെ കാണുന്ന/ഉപയോഗിക്കുന്ന മലയാളികള്‍ ഉണ്ട്. അവര്‍ക്ക് പത്രാസ് എളുപ്പത്തില്‍ ഉണ്ടാവുമെങ്കിലും ഇംഗ്ലീഷ് അത്ര എളുപ്പത്തില്‍ ഉണ്ടാവില്ല. കാരണം, നമ്മെ നാം ആയിരിക്കുന്നതുപോലെ പ്രകടിപ്പിക്കാന്‍ ആണ് ഭാഷ ഉപകരിക്കുന്നത്. വച്ചുകെട്ടലുകളെയും മുഖംമൂടികളെയും ഭാഷ എളുപ്പത്തില്‍ ചതിക്കും. അതുകൊണ്ട്, പ്രിയപ്പെട്ട മലയാളീ, മുഖം മൂടിയില്ലാതെ ഇംഗ്ലീഷ് സംസാരിച്ചു തുടങ്ങൂ. ഇംഗ്ലീഷ് എളുപ്പമാണ്.
The most important quality in a writer's life is consistency. Consistency is the key to successful writng. Writing is like caring for a baby. You can't stop taking care of a baby for two weeks all on a sudden. You can't then restart the next week when you are fresh and relaxed. That's not how you care for babies, and that's not how you write. Writing is exactly like taking care of your baby. It is diffifult, time consuming, and needs dedication and consistent loving effort.
 |
| Image from here |
 |
| Image from here |
എല്ലാവർക്കും എന്റെ നമസ്കാരം.
ഇന്നത്തെ എന്റെ പ്രസംഗം ഗാന്ധിജിയെപ്പറ്റിയാണ്. ഗാന്ധിജി നമ്മുടെ രാഷ്ട്രപിതാവാണ്‌. കുഞ്ഞുന്നാൾ മുതൽ നമ്മൾ ഗാന്ധിജിയെപ്പറ്റി കേൾക്കുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ എന്തുകൊണ്ടാണ് ഗാന്ധിജിയെ നമ്മൾ ഇത്രയധികം ബഹുമാനിക്കുന്നത്? അതിന് പല കാരണങ്ങളുണ്ട്.
ഒന്നാമതായി, ഗാന്ധിജി കുഞ്ഞുങ്ങളെ അധികമായി സ്നേഹിച്ചിരുന്നു. നിങ്ങൾക്കറിയാമോ കുഞ്ഞുങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തെ ബാപ്പുജി എന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്. കുഞ്ഞുങ്ങൾ ആണ് ഇന്ത്യയുടെ ഭാവി എന്ന് അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചിരുന്നു.
 |
| Gandhiji |
രണ്ടാമതായി, ഇന്ത്യക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിത്തരാൻ ഗാന്ധിജി വലിയ ത്യാഗങ്ങൾ ചെയ്തു. കാൽനടയായി അദ്ദേഹം ഈ വലിയ രാജ്യത്തു മുഴുവൻ നടന്നു. ജനങ്ങളോട് സംസാരിച്ചു. അവരുടെ പ്രശ്നങ്ങൾ മനസിലാക്കി. അദ്ദേഹം നമ്മുടെ കൊച്ചു കേരളത്തിലും വന്നിട്ടുണ്ട്.
മൂന്നാമതായി, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതം വളരെ ലളിതമായിരുന്നു. അദ്ദേഹം ഒരു മുണ്ടും ഒരു മേല്മുണ്ടും മാത്രമായിരുന്നു ധരിച്ചിരുന്നത്. രാജ്യത്തിന്റെ നന്മയ്ക്ക് വേണ്ടി മാത്രമാണ് അദ്ദേഹം ജീവിച്ചത്. ഇന്ന് നാം അനുഭവിക്കുന്ന സമാധാനവും അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ കൂടെ പരിശ്രമം കൊണ്ടാണ് നമ്മുക്ക് ലഭിച്ചത്.
അതുകൊണ്ട്, ഗാന്ധിജിയെ ബഹുമാനിക്കേണ്ടത് നമ്മുടെ കടമ മാത്രമല്ല, നമ്മുടെ ആവശ്യം കൂടിയാണ്. ഒരിക്കൽ ഗാന്ധിജി പറഞ്ഞു, "എൻ്റെ ജീവിതമാണ് എന്റെ സന്ദേശം". അതായത്, അദ്ദേഹം തന്റെ ജീവിതം നമുക്ക് മാതൃകയായി നൽകി. നമുക്ക് സാധിക്കുമോ? അത്ര സത്യസന്ധരാണോ നമ്മൾ? അത്ര നീതിബോധമുള്ളവരാണോ നമ്മൾ? ഈ ഗാന്ധിജയന്തി ദിനത്തിൽ അങ്ങനെയാവാൻ നമുക്ക് തീരുമാനിക്കാം.
രാജ്യം ഭരിക്കുന്നവർ സ്വാർത്ഥരാവുമ്പോൾ ഗാന്ധിജിയാണ് അവർക്ക് വഴികാട്ടി. പഠനത്തിൽ നമുക്ക് താല്പര്യം കുറയുമ്പോൾ ഗാന്ധിജിയാണ് നമുക്ക് പ്രചോദനം. തിന്മയെ തോൽപ്പിച്ച് നന്മ ജയിക്കുവാൻ ഗാന്ധിജിയാണ് നമുക്ക് വഴികാട്ടി. നമ്മുടെ ചുറ്റും സ്വാര്ഥതയില്ലാത്ത, മറ്റുള്ളവരുടെ നന്മ ആഗ്രഹിക്കുന്ന, നല്ലവരായ മനുഷ്യർ ഉണ്ടാവാൻ നമുക്ക് ഗാന്ധിജിയെപ്പോലെ നന്മയിൽ ജീവിക്കാം. ഗാന്ധിജി നമ്മെ നേരായ വഴിക്ക് നയിക്കട്ടെ, നന്മയുള്ളവരാക്കട്ടെ. അതിന് ഗാന്ധിജി നമ്മെ അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ.
നന്ദി, നമസ്കാരം.
Every time we plan to buy a pack of biscuits worth ten bucks, we look for the best brand. We choose the biscuit of our liking based on whether the manufacturer is trustworthy or not. I wouldn’t buy my biscuits based on recommendations of celebrity brand ambassadors. The same is the case when we buy cars or houses. For that matter, we do not spend a pie without properly knowing what we are buying. But as believers, do we every try to verify the authenticity of gods? Do we at least try to see if a god is real or not? Not really. No one tries to verify anything related to gods.
What is God? No one really knows. Where is god? No one really knows. Has anyone seen a god? No, no one in their normal senses has seen a god. Yet everyone believes in gods. Some believe in a unitary god, some in multiple gods. But irrespective of the type of belief, everyone blindly believes in some kind of god/gods.
The only proven way to verify the existence of a god is ‘spiritual’. I mean, the use of some pure spirit of sorts. Intoxication is a known resource that induces apparitions, messages, bliss, and nirvana. It is one kind of hallucination. Once in a state of trance induced by some sort of spirit, people will be able to experience, communicate and interact with the supernatural. Others do not EVER ‘experience’ god, but believe ‘blindly’ in that entity.
In my opinion, human beings postulated the
concept of god because they were cowards and were afraid of taking
responsibility of their lives. By ascribing the copyright of the world’s design
to some unknown entity, humans conveniently transferred the responsibility for
their own lives to a god. How funny is that! What is funnier is that even after
so much cultural, scientific and philosophic advancement, humans continue to
believe in this fictional character to be the almighty. I believe, the fault
lies in our genes. Other animals don’t have this problem. Their genes are
programmed to perform in certain ways where there is no scope for cartoon
characters. From birth to death, they fulfil their functions and take full
responsibility of their lives. They live beautiful lives. No fights, no wars,
no jealousy and no sadness or madness. On the other hand, humans who believe in
a supreme being fight wars just for the sake of their ego, and wallow in an
ocean of their own tears. 
Picture from here
What can we say? A world without gods would have been better? A world without gods would be more human? Whatever we say, the fact remains: that human believers are cowards. So, wake up. Take responsibility of your own lives. Be yourselves. Be human.
